Ik werk het liefst niet gehaast. Mijn tempo wordt bepaald door de opdracht, de context en de energie die er op dat moment is. Als een project alleen maar “snel-snel-snel” is, dan pas ik meestal niet goed — ik kies liever voor kwaliteit dan voor haast. Met heldere structuren, slimme werkroutines en tools zoals AI (en waar passend vibecoding) bewaak ik mijn agenda en houd ik het proces overzichtelijk. Als de energie hoog is, gaat het tempo omhoog. Als het een rustige dag is, dan is dat ook gewoon… het tempo.
Mijn aanpak is vaak: chaos of idee → analyse → helder plan → prototype → MVP. Ik verzamel eerst de wensen, bepaal samen wat het Minimum Viable Product is, en bouw van daaruit door. Ik zie meestal al wat er later bij kan komen, maar ik begin bewust klein zodat er een duidelijke route ontstaat.
In communicatie ben ik direct, duidelijk en graag met humor. Ik kan een stootje hebben en ik stel vragen om snel tot de kern te komen. In samenwerking ben ik op m’n best als de ander ook in creatiemodus staat: samen iets maken dat klopt. Ik werk prima solo, maar ik hou wel van regelmatig, informeel contact (en nee: ik draag geen pak — mijn trouwpak uit 2000 was de laatste).
Feedback is voor mij geen “extraatje”, maar brandstof. Ik heb een feedback-loop nodig om scherp te blijven en om een project echt samen te dragen. Ik zie het als internetverkeer: een goed project werkt als een request–response. Jij vraagt iets, ik bouw iets, en dan wil ik terugkoppeling. Liefst geen “error message”, maar: dit klopt — of dit moet anders, zodat we kunnen bijsturen. Die iteratie maakt het beter én leuker.
Voor mij is iets “af” als het werkt, aan de wensen/eisen voldoet en ook echt waarde oplevert — voor de klant én voor mij (niet alleen financieel, maar ook in energie en betekenis). Mijn valkuil is dat ik soms te diep kan nadenken en ideeën eindeloos kan doorontwikkelen. Dat los ik op door terug te keren naar de vraag: wat is de MVP — het minimale dat er nu uit moet komen?
Recente reacties